عکاسی با نور طبیعی
افراد غالبا هنگام تماشای عکس های من, از من درباره ویرایش آنها سوال می کنند؟ صادقانه بگویم, توسعه فرآیند ویرایش تصویر ترکیبی از آموزش های کوچک است که طی چندین سال از هنرمندانی که به آنها احترام می گذارم, جمع آوری شده است. از آنجایی که من از این ابزار ها, سبک خودم را توسعه دادم, اما مهمترین قسمت مرحله ویرایش داشتن تصویری است که به خوبی گرفته شده است. در این مقاله, من کمتر در مورد ویرایش و بیشتر درباره استفاده از نور طبیعی صحبت می کنم. به منظور توسعه صحیح دیجیتالی، عکس باید برای نتیجه نهایی تطبیق پذیر باشد.
آیا چیزی تاریک و نرم می خواهید؟ آیا چیزی روشن و گرم می خواهید؟ اینها فقط سوال هایی است که می توانید هنگام تنظیم یک جلسه پرتره از خودتان بپرسید.
بهترین لذت برای من, به عنوان یک عکاس, استفاده از نور برای تولید یک تصویر محرک است. این کار می تواند به هر شکل, از کوچکترین رشته نور در برابر یک صورت یا سوژه در بعد از ظهر یک دشت ایجاد شود. عادت دادن چشم به طیف نور طبیعی ضروری است. تنها راه برای این کار عکس گرفتن مداوم است.
در اولین عکس, من از سوژه کنار در مجتمع آپارتمانی اش عکس گرفتم. به نظر می رسد نور شگفت انگیز خودش را در راهروها, یا زیر سایه ساختمان های بلند, به خصوص زیر یک سایه بان پیدا می کند. من او را مجبور کردم کمی به طرف راست خودش برود, و از ورودی دور شود تا بتوانم کمی بازتاب از پنجره دریافت کنم. اگر شما بخواهید این کار را انجام دهید, باید مراقب بازتاب خودتان و همچنین سایه سوژه باشید, خصوصا اگر سوژه موهای تیره داشته باشد. من عاشق عکاسی از سوژه در این نور و ظاهر آن هستم, فرقی نمی کند چه ساعت از روز باشد, داشتن حس ساعات طلایی بسیار عالی است. به خصوص برای پرتره و هدشات, بسیار مناسب می باشد. از آنجایی که این عکس بداهه از یک دوست گرفته شده است, و اولین باری بود که باهم کار می کردیم تصمیم گرفتم رفلکتور را در خانه بگذارم و از آن استفاده نکنم. من سعی می کنم تا حد امکان پایه عکس های پرتره ام را حفظ کنم در نتیجه می توانم با مدل آشنا شوم. من می توانم این عکس را پاک کنم و آرزو کنم که نور را به پشت و خط فک او بازتاب می کردم (سمت راست او), اما در اینجا حالت و ترکیب بندی همه ی آن چیزی است من روی آن تمرکز می کنم. احساس می کنم چیزی دلپذیر راجع به نورپردازی ناقص وجود دارد, باعث می شود عکس حالت رسمی و مصنوعی کمتری به خود بگیرد و مانند یک لحظه از زندگی این فرد طبیعی تر به نظر برسد.
برای این عکس, من از او با دوربین نیکون Nikon D3s و لنز نیکون Nikon D-Series (f/1.4) در دیافراگم f/1.8 عکس گرفتم. من فوکوس خودکار را با یک هدف روی چشمی که به من نزدیک تر است قرار دادم (چشم راست او). از آنجایی که بعد از ظهر بود, نور به اندازه کافی بود تا به من اجازه دهد روی سرعت شاتر 1/400 ثانیه و ISO 200 بمانم. من دوست دارم هنگام عکاسی پرتره در فضای باز در ISO بین 200 تا 400 بمانم, و دوست دارم به جای انتخاب محدوده ISO پایین برای ایجاد یک عکس واضح, کمی حس دانه دانه بودن را به آن اضافه کنم. این کار فقط سلیقه شخصی است.
در این مرحله, عکسی که من گرفتم جزئیات کافی برای ایجاد یک RAW دیجیتال را دارد. هیچ کدام از سایه ها خیلی زننده نیستند, و به من اجازه می دهند در صورت لزوم جزئیات کمی در آن منطقه پیدا کنم. من می توانم آن را با استفاده از برش های نمودار ببینم که به من می گوید هیچ رنگ قرمز (مناطق خیلی روشن) یا آبی (سایه های تیره) روی خود تصویر وجود ندارد. من می دانم که می توانم بعداً در فتوشاپ کنترل کاملی بر این تصویر داشته باشم و این اولین قدم از روند کار ویرایش تصویر با نور طبیعی است.
اکنون, ما همیشه قرار نیست خوش شانس باشیم و نور زیاد, شانس قرار دادن یک سوژه, یا حتی گزینه عکاسی در فضای باز را داشته باشیم. در این شرایط, اطراف یک سوژه می تواند جزئیات بیشتری درباره آنها بدهد. بنابراین داشتن یک بینایی برای ترکیب بندیتان بسیار مهم است.
بهترین دوست شما به عنوان یک عکاس که از نور طبیعی استفاده می کند، منبعی است که اجازه ورود به آن را می دهد. این عکس در فضای بسته دارای نور درخشان زیادی است که از سمت راست وارد می شود. بعضی اوقات لحظات برای شما تنظیم می شود و آگاهی از نحوه نوردهی تصویر مهم است. نکته دیگری که باید در نظر داشته باشید ، کیفیت تصاویر شما در ISO های مختلف است. بدنه دوربین های قدیمی تر و ارزان تر وقتی از 800 ISO فراتر می روند، سریعتر دانه دانه می شوند. وقتی که عکس زیر را گرفتم این مسئله را می دانستم, زیرا از دوربین نیکون Nikon D90 استفاده می کردم. برای حفظ وضوح تصویر من آن را در ISO 200 نگه داشتم, و این کار مرا مجبور کرد در دیافراگم f/1.4 (با لنز نیکون Nikon 50mm f/1.4), با سرعت شاتر 1/60 ثانیه عکس بگیرم. در این سرعت شاتر حفظ فوکوس و کار کردن با دست سخت است. من هیچ راه دیگری نداشتم, اگرچه, هرگونه تنظیم دقیق صحنه را برای سوژه غیر طبیعی جلوه می دهد, و من می دانستم سوژه از آن خوشش نمی آید. بنابراین, به دلیل محدود بودن در تنظیماتم, باید از میز آشپزخانه به عنوان سه پایه استفاده می کردم و چند عکس می گرفتم تا ترکیب بندی را بررسی کنم. وقتی که سوژه را به خوبی قاب بندی کردم, تا لحظه ای که میان خاطرات و افکارش فرو برود صبر کردم, و قبل از اینکه دوباره صحبت کند در همان حالت از او عکس گرفتم.
تصویر بعدی برای من همان چیزی است که واقعا باعث شد درباره نور آفتاب در پرتره فکر کنم. شیشه روی پنجره واقعا نور را دیفیوز می کند بنابراین به زیبایی روی چهره یک مدل می افتد. همچنین اگر مدل کمتر با دوربین/مخاطب درگیر شود و بیشتر در محیط خودش بماند, تفکر رویایی تری ارائه می دهد. من او را به روشی قاب بندی کردم که با فرا گرفتن سایه ها در سمت چپ او, مدل را از بک گراند جدا کنم. من همچنین دوست دارم که چگونه تکنیک ویرایش عکسی که استفاده می کنم سیاهی ها/سایه ها را برجسته می کند, و به آنها ظاهر مبهم می دهد. در این عکس ما تنوع بازی نور/سایه را می بینیم, از قسمت پنجره بیش از حد نوردهی شده تا سایه های کم نور و تاریک در قسمت چپ. این حالت به خوبی روی صورت او جاری شده, و به چهره اس ابعادی با سایه ای روی چانه اش داده, و چشم هایش را روشن و متمرکز باقی گذاشته است. به طور کلی یک پنجره بسته به میزان نزدیک بودن مدل به آن، مقدار نوری را که مورد نیازتان باشد را در اختیارتان خواهد گذاشت. در این عکس من با دوربین نیکون Nikon D700 و لنز نیکون Nikon 85mm f/1.4D در دیافراگم f/1.4 از او عکس گرفتم. من با وجود اینکه در خانه بودم, ISO را روی 200 نگه داشتم. این کار به من اجازه داد سرعت شاتر را روی 1/200 ثانیه قرار دهم.
عکسی دیگر از این سوژه, ما بعد از تعویض سریع لباس به بیرون رفتیم و عکس گرفتیم.ما هیچ وسیله ای برای عبور دادن نور از صورت او نداشتیم, اما از آنجایی که خورشید در حال غروب بود, توانستیم از نور طلایی استفاده کنیم. استراتژی در اینجا برای استفاده از نور وجود دارد. من او را مجبور کردم بین دو ساختمان بلند بایستد, در نتیجه نور ناپدید شده را به هر دو طرف او بازتاب شد. اوایل که عکاسی را شروع کرده بودم در درجه اول در فاضی باز عکس می گرفتم, در حالی که انعطاف پذیری فوق العاده ای در عکاسی پرتره ارائه می دهد, اما به همان اندازه بک گراند را بیش از حد روشن می کند.معمولا این اتفاق زمانی رخ می دهد که فقط آسمان پشت سر سوژه باشد, بنابراین اگر می تواند جایی که بک گراند بسیار شفاف و روشن نیست نور پیدا کنید, تصویر وسیع تری می توانید بگیرید.
همانطور که ممکن است از این مقاله اطلاعاتی درباره نور طبیعی جمع آوری کنید, به یاد داشته باشید هیچ چیز قطعی وجود ندارد. این متن در مورد سازگاری با آنچه به شما داده می شود است. بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که بفهمید نور در نوردهی های مختلف چگونه ظاهر می شود, و تنها راه پیدا کردن آن این است که عکس بگیرید. من گشت و گذار های عکاسی ام را با حداقل هفته ای یک بار رفتن به مرکز شهر دنور شروع کردم, و در هر زمان از روز عکس می گرفتم. هنگامی که با شرایط کم نور در روشنایی روز عادت کردم, کارم را به فضای بسته منتقل کردم تا تمرین کنم. فهمیدن روش کار نور طبیعی بنیاد نه تنها تولید یک عکس از هر نوعی است, بلکه ضرورت برای ویرایش تصویر قوی است. این دو مسئله دست در دست یکدیگر حرکت می کنند.